Efendiim, İkinci Dünya Savaşı'nda sondan bir önceki aşamaya geldik. Söz verdiğimiz üzere bugün Normandiya'dayız. Normandiya neresi peki? Fransa'nın kuzeyinde bir yer işte. Tabii o zamanlar Almanların elinde. Zaten neresi Almanların elinde değil ki o zamanlar, di mi ama.
O dönemlerde Amerika'nın kafası oldukça bozuk. Japonlara sinirliler zaten, bir yandan Almanya Avrupa'da terör estiriyor. Naziler cephesinin de sinirleri bozuk sayılabilir. Ruslardan yenilen tokat, Hitler'in taşak oğlanı olması falan. Kısacası gergin bir ortam var. Sonunda Amerikalılar "Offf bir şey yapmamız lazım sıkıntı geldi bir yerlere dalalım oluuum." diye düşündüler ve Normandiya'ya büyük bir deniz çıkarması yapma kararı aldılar. "Hem deniz havası da iyi gelir be hacı." diye düşünmeleri de bu kararlarında etkili oldu diyebiliriz.
Bu ani çılgınlığı Almanlar hiç beklemiyordu. Sağda solda ufak tefek "Amerika bize de girecekmiş la." söylentileri dolaşsa da, Nazi generalleri buna "Ya koy rahvan gitsin be hafız." diye cevap veriyordu. Ne yazık ki, bu demeçleri daha sonra bir taraflarında patladı. O sırada general Eisenhower "Şurdan girsek burdan dalsak." diye planlar kurmakla uğraşıyordu.
6 Haziran 1944. Almanya'da okullar tatil olmuş. ÖSS falan var. Kimsenin çıkarma mıkarma düşünecek hali yok. Eisenhower da akıllı adam, böyle pis bir tarih seçti çıkarma için. Aylardır hazırlanan Amerikalılar, İngiltere'deki limanlardan yavaş yavaş hareket ettiler. Daha gecenin bir yarısı. Sabahın erken saatlerinde Amerikalılar sahile çıkmış, savaş tam anlamıyla başlamıştır. Mâlum sıcak yaz günleri, plajlar dolu. Savaştan ilk nasibini alan yazlıkçılar, simitçiler, midyeciler falan oldu. Binlerce asker yığıldı. Bunun yanında hava hakimiyeti de ABD'nin elindeydi. Almanlar neye uğradıklarını şaşırdılar.
İki gün önce "Amaaaaan bir şey olmaz ya." diye gerinen Alman generallerin de götü tutuştu tabii. Bir kere; Normandiya'dan bir çıkarma beklemiyordu zavallılar, İngiltere ve Amerika bunu büyük bir kolpayla başarmıştı. Telefonla birbirlerine "Slm yarın Ren nehrnin orda buluşuyrz d mi ;)", "Ewt çkarma yapcz." diye kolpa mesajlar attılar ve bu görüşmeleri izleyen Nazileri kandırdılar.
Efendim bu Almanların kıyılarında "Atlantik Duvarı" vardır. Bilmem kaç ton çimentoyla falan yapılmıştır. Hitler duvara o kadar güvenmiştir ki dost meclislerinde "Olm bu duvarı aşıp gelecek adam daha anasının karnından doğmadı ahı ahı." diye geyiğini bile yapmıştır. Bu yüzden çıkarma haberini alınca Hitler "Babuş duvar var ya siz rahat olun." diye çevresine moral vermiştir. Heyhat, Amerikalılar duvarı iman gücüyle binlerce insanın canı pahasına yıkmıştır. Bunun üstüne en inançlı generaller bile "Hah şimdi yan bastık." diye düşünmüştür, Hitler'e olan güven bir kez daha sarsılmıştır.
Adamlar tarihin en büyük çıkarmasını yapıyorlar, bu noktadan sonra kazanmaları zor olmadı tabii. Liman müttefiklerin eline geçti. Mihverler kan kaybetmeye devam etti. Son dakikalara girilirken maçın sonucu yavaş yavaş belli oluyordu sanki. Pek yakında bitiş düdüğünü çalıyoruz efendim.
s.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder