Yaygın inanışın aksine Ölü Deniz aslında ölü değil. Büyük kısmını tuza toleranslı arkebakterilerin meydana getirdiği bir mikroorganizma popülasyonu yaşamlarını bu sularda sürdürüyor. Arkebakteriler, dünyadaki en ilkel yaşam formlarından birini oluşturuyor ve son derece uç koşullarda dahi hayatta kalabiliyorlar.
Freiberg Üniversitesi’nden Dr. Ivan Berg’in rehberliğini yaptığı araştırma grubu, bu mikroorganizmaların daha önce gözden kaçırılmış olan metabolik süreçlerini mercek altına almışlar.
Bilimciler uzun zamandır, tuza toleranslı bu canlıların bir çok organik bileşeni hücrenin yapıtaşlarını sentezlemek üzere besin kaynağı olarak kullandıklarını biliyorlar. Haloarcula marismortui türünü model olarak kullanan ekip, arkebakterilerin ‘metilaspartat döngüsü’ olarak adlandırdıkları sahip metabolik yollarının detaylarını ortaya koymayı başarmışlar.
Araştırma grubu bu yeni metabolik yolun nereden köken aldığı sorusuna da cevap aramışlar. Tuza toleranslı arkebakterilerin ataları yaşam tarzlarını evrimsel anlamda değiştirmiş olduklarından, yeni ve tuzlu ortama ayak uydurmak üzere uygun metabolik yolu da bir şekilde keşfetmiş olmaları gerekliydi. Bilimciler bu metabolik süreç için gerekli olan genlerin tamamının, farklı mikroorganizmalardan toplandığı sonucuna varmışlar. Genlerin arkebakterilerin atalarında yeniden organize olması da tuza yönelik metabolik yolu ortaya çıkarmış.
Araştırmacılar yeni genler meydana getirmektense ‘evrimsel tamircilik’ adı verilen böylesi bir yolla farklı genleri biraraya getirerek yeniden düzenlemenin çok daha kolay ve verimli olduğunun altını çiziyorlar.
Evrimsel tamircilik kavramı, biyolojik bilimlerin yaygın kullanılan tabirlerinden bir tanesi. Kavram, evrimin herşeyi kusursuz bir şekilde planlayan mükemmel bir mühendis olmadığı görüşüne dayanıyor. Biyologlar temel olarak evrimi, ortaya çıkan problemlere çözümler bulan bir tamirci olarak düşünüyorlar.
Tamirciler de normalde, mutlaka gerekmediği müddetçe yeni parçalar kullanmaktan kaçınırlar. Böylece fatura da mümkün olduğunca alt seviyelerde tutulmuş olur. Bu prensip Berg ve arkadaşlarının yayınladıkları makalede yer alan metabolik yol için de aynen geçerliliğini koruyor.
Özgün bilimsel makaleye ulaşmak için tıklayın
kaynak
Araştırma grubu bu yeni metabolik yolun nereden köken aldığı sorusuna da cevap aramışlar. Tuza toleranslı arkebakterilerin ataları yaşam tarzlarını evrimsel anlamda değiştirmiş olduklarından, yeni ve tuzlu ortama ayak uydurmak üzere uygun metabolik yolu da bir şekilde keşfetmiş olmaları gerekliydi. Bilimciler bu metabolik süreç için gerekli olan genlerin tamamının, farklı mikroorganizmalardan toplandığı sonucuna varmışlar. Genlerin arkebakterilerin atalarında yeniden organize olması da tuza yönelik metabolik yolu ortaya çıkarmış.
Araştırmacılar yeni genler meydana getirmektense ‘evrimsel tamircilik’ adı verilen böylesi bir yolla farklı genleri biraraya getirerek yeniden düzenlemenin çok daha kolay ve verimli olduğunun altını çiziyorlar.
Evrimsel tamircilik kavramı, biyolojik bilimlerin yaygın kullanılan tabirlerinden bir tanesi. Kavram, evrimin herşeyi kusursuz bir şekilde planlayan mükemmel bir mühendis olmadığı görüşüne dayanıyor. Biyologlar temel olarak evrimi, ortaya çıkan problemlere çözümler bulan bir tamirci olarak düşünüyorlar.
Tamirciler de normalde, mutlaka gerekmediği müddetçe yeni parçalar kullanmaktan kaçınırlar. Böylece fatura da mümkün olduğunca alt seviyelerde tutulmuş olur. Bu prensip Berg ve arkadaşlarının yayınladıkları makalede yer alan metabolik yol için de aynen geçerliliğini koruyor.
Özgün bilimsel makaleye ulaşmak için tıklayın
kaynak
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder