Orta Amerika’da yaşayan yaprak kesen karıncalar, yaşlandıklarında bu görevlerinden ‘emekli’ oluyorlar.
Yaprak kesen kesen karıncalar (Atta cephalotes) yaşamlarına, yaprak kesmeye özelleşmiş jilet gibi keskin çenelerle başlıyorlar. Fakat zamanla bu çeneler keskinliklerini yitirmeye başlıyor ve yaşlı karıncalar da bu görevlerini bırakmak zorunda kalıyorlar.
Oregon Üniversitesi’nden Dr. Robert Schofield, yaprak kesmenin oldukça zorlayıcı bir görev olduğunu belirtiyor, éişin büyük kısmı çenelerdeki V-şekilli keskin kenarlarla yapılıyor. Yakından bakıldığında bu kenarların, insanın ürettiği en keskin jiletten bile daha keskin olduğu görülüyor. Ayıca bu karıncaların çenelerinin, onları güçlendiren çinko açısından zengin biyomalzemeler içerdiği biliniyor. Fakat yaşlandıkça çeneler de bu özelliklerini yitirmeye başlıyorlar. Bu durumda da bireyler yaprak kesme işini bırakarak, daha genç bireyler tarafından kesilen yaprakları yuvaya taşımaya başlıyorlar. Bu şekilde bir görev alarak yaşam sürelerini de uzatmış oluyorlar.”
Yuvaya taşınan yaprakların özsuyu karıncalar tarafından tüketilirken yapraklar aynı zamanda koloninin ihtiyaç duyduğu mantarların yetişirilmesinde de kullanılıyor.
Schofield, tüm sistemin sosyal yaşamın sağladığı avantaja güzel bir örnek oluştuduğunu ve insan topluluklarında da temel görevlerinden emekli olan kişilerin halen toplum için değerli katkılarda bulunabileceklerinin iyi bir göstergesi olduğunu ifade ediyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder