Yalan Yazan Tarih utansın
DIŞARDAKİLER İNGİLİZ'Dİ YUNAN'DI YA İÇİMİZDEKİLER KİMDİ?
(Başlık bize aittir)
Önce ruhlarımız yağmalandı.
Köklerimizden koparıldık.
...Hafızasız kaldık.
Biz aldatılmış bir nesiliz.
Evde dinlediklerimiz bir türlü, okulda duyduklarımız bambaşka türlüydü.
Evde konuşanlar,okuldakilerden korkarlardı.Bu korku ile ürkektiler,hep çekingen davranırlardı.Onların,adet
Bizler çocuk yaşımıza rağmen çok merak ederdik:
“-Kimdi Bu muhteremler?”
Niçin kırgın ve küskündüler?
Sonradan öğrendik ki, onların her biri, mahalli birer Mehmed Akif’ti. Ya kamusal alandan sürülmüşlerdi,ya inançlarına utanç süngeri çekilmişti,ya sınır dışı edilmişlerdi,ya da yaşamalarına tahammül edilememişti...
Onlardan bazıları, babamın da ahbabıydı. Özellikle de biri,ayda bir iki defa gelir,babamla başbaşa verip konuşurlardı.Daha doğrusu,babam o yaşlı, fakat muhteşem görünüşlü bilge adamı derin bir saygıyla ve hep hayret ifadeleriyle, tasdik ederek dinlerdi.
Zaten, biz çocuklara duyurmamaya çalışarak konuşurlardı ama,acaba duysak anlayabilir miydik,anlasak hazmedebilir miydik...
Bir süre sonra anladım ki,yaşlılığına rağmen, boyu posu,duruşu itibariyle hala saygı telkin eden bu zat,İstiklal Harbi gazisi Aslan Bey’dir.Mü’min,mütevekkil,
Maraş’tan,işgalci Fransızları kovalayan kahramanları teşkilatlandıran,yöneten,y
Maraş’ı kahraman yapan işgalden kurtuluş günü,her 12 Şubat’ta halkın samimi heyecanıyla kutlanır.Bu coşkun törenlerin en önemli anlarından biri,o güne kalabilmiş bir avuç kahramanın resm-i geçidi idi.Bu Osmanlı hatırası kahramanların önünde de,Aslan Bey,halkın alkışları, “Yaşa!”, “Varo!” sesleri arasında, ağır ve vakur adımlarla ve hep önüne bakarak,belki biraz da mahcup yürürdü.
Yıllar yılı böyle devam eden bu törenler,gün geliyor,Aslan Bey’siz yapılıyor.Bu durum dikkat çekiyor ve merak konusu oluyor.Aslan Bey,bir dahaki senenin 12 Şubat’ında da tören alanında görünmeyince,şehrin ileri gelenleri evine gidip, onu ısrarla davet ederler.O muhteşem Osmanlı da, ısrarla gelemeyeceğini söyler.
“-Niçin?” diye sorarlar.
“-Sebebsiz” der.
Çok ısrar edilince de,sebebini söyleyemek istemediğini ifade eder.
Fakat,ısrarların ardı arkası kesilmeyince de, “Aramızda kalsın” diye tembih ederek ,titreyen sesiyle şu cümleyi zor tamamlamış:
“-Arkadaşlar,gelmeyişimin sebebini benden başka hiç kimsenin bilmesini istemezdim amma, beni mecbur bıraktınız. Halkın önüne çıkacak doğru dürüst bir elbisem kalmadı.Kendim için değil amma,temsil ettiğim dava itibariyle,gazilerin önünde böyle dökülmüş bir kılıkla görülmek istemem.”
Aslan Bey,yağmalanmış bir tarihin temsilcilerinden sadece biriydi.Değişen hakim zihniyetin,daha yaşarken sükuta ve nisyana mahkum ettiği,yani bir bakıma ölmeden öldürdüğü bir kahraman...
Aslan Bey,çocukluğumun ve ilk gençlik yıllarımın sırlı kahramanlarından biriydi.İleri ki yıllarda,bu sırlı kahramanlarımın sayısı sür’atle arttı.Bunlar benim için sırlı kahramanlardı.Çünkü onları el yordamıyla ve uzun araştırmalar sonucu buluyordum.Onlardan biri de Kazım Karabekir Paşa idi.Paşa,İsmet İnönü’nün sınıf arkadaşı idi.İsmet Paşa,okulda anlatılanlardandı,bizim neslin aşina olduğu bir ünlü devlet adamıydı.Ama,bir çok cephenin kahramanı olan Kazım Karabekir Paşa,babamın ve dostlarının biraz sakınarak bahsettiği kumandanlarımızdandı.
Babamlar niçin Karabekir Paşa’dan gizli kapaklı bahsederlerdi? Bu tavırlarının sebebini anladığımda,tersyüz edilmiş yakın tarihimizi de anlamaya başlamıştım.Meğer Karabekir Paşa da,onca hizmetinin karşılığı olarak,bir kenara atılmış.Açlığa ve perişanlığa mahkum edilmiş,bebelerine süt bulamayacak duruma düşürülmüş de,evinin bahçesinde yetiştirdiği sebzeleri satarak geçinmeye çalışmış.Sürekli gözetim altında tutulmuş,geleni gideni ve ziyaret ettiği zevat bütünüyle fişlenmiş.Üstelik,evine baskınlar yapılmış,bir ömür biriktirdiği arşivi talan edilmiş,yazılarına el konulmuş,yazdıklarının yayınlanması engellenmiş.Yazdığı kitap mahkemelik olmuş,yasaklanmış.Hatta inanılması zor ama,hayatına bile kastedilmiş;daha da ötesi, bir suikasttan kıl payı kurtulmuş.
Yakın tarihimizin en önemli isimlerinden biri olan Karabekir Paşa’ya yapılanlar ne anlama geliyor sizce?Acaba,onun varlığı neden tehlikeli bulunuyordu?Bu ve benzeri sorular,bize talan edilen tarihi gerçeklerin ip ucunu göstermiyor mu?
Kaldı ki,Karabekir Paşa,bu çektiklerinde yalnız değildi.Benzeri şeyleri yaşamış binlerce insan oldu bu ülkede.
Sadece insan mı?
Bu tarih talanından ,belgeler,kitaplar,camiler
Bu talandan,Çanakkale’nin gazi topları bile kendini kurtaramadı.O muhteşem zaferin şahidi olan bütün hatıra,gereksiz fazlalıklar olarak görülmüş de,hurda demir pahasına satılarak,ortadan kaldırılmış.
Kimdi bu cinayetin failleri?
Hurda kağıt fiyatına,Osmanlı arşivinin bir bölümünü Bulgarlara satanlardı herhalde!
Yapılan, gerçekten müthiş bir devrimdi;yıkan,deviren,alt
İngilizler de,Çanakkale zaferimizden üç yıl sonra,Istanbul’u işgal ettikten hemen sonra Çanakkale’ye gidip o gazi toplardan intikam almışlardı.Adeta, “Siz miydiniz bize o müthiş yenilgiyi yaşatan” dercesine,hırslarını yenemeyerek, dinamitlemişler,patlatmışl
İyi de, onlar İngiliz’di.
Ya içimizdekiler?
Onlar kimdi?
--------------------------
Lozan anlaşmasını imzaladıktan sonra,ülkesinde sıkıştırılan İngiliz Başbakanı’nın sözlerini,Necip Fazıl rahmetliden naklen, hep tekrarlar babam.
“-Hani,artık Türklere hakimiyet hakkı ve özgürlük tanımayacaktık” diye kızan İngiliz Meclisi’ne demiş ki:
“-Biz onlara, her ne kadar bir hakimiyet hakkı verdik, bir devletleri olacak ama,ellerinden bütün manevi dinamiklerini almış bulunuyoruz;daha silkinip kendilerine gelmeleri imkansızdır.Artık hep bize muhtaç ve bağımlı kalmaya mecburdurlar.Artık Osmanlı’nın hayalini bile kuramazlar!”
Artık talan,yalan olmalı,bitip tükenmeli.
Tahrip,tamir edilmeli.
Doğru tarih bilinmeli.
Zira,kendimize gelmenin,özümüze dönmenin ve önümüzü aydınlatmanın başka yolu yoktur.
VEHBİ VAKKASOĞLU
(Başlık bize aittir)
Önce ruhlarımız yağmalandı.
Köklerimizden koparıldık.
...Hafızasız kaldık.
Biz aldatılmış bir nesiliz.
Evde dinlediklerimiz bir türlü, okulda duyduklarımız bambaşka türlüydü.
Evde konuşanlar,okuldakilerden korkarlardı.Bu korku ile ürkektiler,hep çekingen davranırlardı.Onların,adet
Bizler çocuk yaşımıza rağmen çok merak ederdik:
“-Kimdi Bu muhteremler?”
Niçin kırgın ve küskündüler?
Sonradan öğrendik ki, onların her biri, mahalli birer Mehmed Akif’ti. Ya kamusal alandan sürülmüşlerdi,ya inançlarına utanç süngeri çekilmişti,ya sınır dışı edilmişlerdi,ya da yaşamalarına tahammül edilememişti...
Onlardan bazıları, babamın da ahbabıydı. Özellikle de biri,ayda bir iki defa gelir,babamla başbaşa verip konuşurlardı.Daha doğrusu,babam o yaşlı, fakat muhteşem görünüşlü bilge adamı derin bir saygıyla ve hep hayret ifadeleriyle, tasdik ederek dinlerdi.
Zaten, biz çocuklara duyurmamaya çalışarak konuşurlardı ama,acaba duysak anlayabilir miydik,anlasak hazmedebilir miydik...
Bir süre sonra anladım ki,yaşlılığına rağmen, boyu posu,duruşu itibariyle hala saygı telkin eden bu zat,İstiklal Harbi gazisi Aslan Bey’dir.Mü’min,mütevekkil,
Maraş’tan,işgalci Fransızları kovalayan kahramanları teşkilatlandıran,yöneten,y
Maraş’ı kahraman yapan işgalden kurtuluş günü,her 12 Şubat’ta halkın samimi heyecanıyla kutlanır.Bu coşkun törenlerin en önemli anlarından biri,o güne kalabilmiş bir avuç kahramanın resm-i geçidi idi.Bu Osmanlı hatırası kahramanların önünde de,Aslan Bey,halkın alkışları, “Yaşa!”, “Varo!” sesleri arasında, ağır ve vakur adımlarla ve hep önüne bakarak,belki biraz da mahcup yürürdü.
Yıllar yılı böyle devam eden bu törenler,gün geliyor,Aslan Bey’siz yapılıyor.Bu durum dikkat çekiyor ve merak konusu oluyor.Aslan Bey,bir dahaki senenin 12 Şubat’ında da tören alanında görünmeyince,şehrin ileri gelenleri evine gidip, onu ısrarla davet ederler.O muhteşem Osmanlı da, ısrarla gelemeyeceğini söyler.
“-Niçin?” diye sorarlar.
“-Sebebsiz” der.
Çok ısrar edilince de,sebebini söyleyemek istemediğini ifade eder.
Fakat,ısrarların ardı arkası kesilmeyince de, “Aramızda kalsın” diye tembih ederek ,titreyen sesiyle şu cümleyi zor tamamlamış:
“-Arkadaşlar,gelmeyişimin sebebini benden başka hiç kimsenin bilmesini istemezdim amma, beni mecbur bıraktınız. Halkın önüne çıkacak doğru dürüst bir elbisem kalmadı.Kendim için değil amma,temsil ettiğim dava itibariyle,gazilerin önünde böyle dökülmüş bir kılıkla görülmek istemem.”
Aslan Bey,yağmalanmış bir tarihin temsilcilerinden sadece biriydi.Değişen hakim zihniyetin,daha yaşarken sükuta ve nisyana mahkum ettiği,yani bir bakıma ölmeden öldürdüğü bir kahraman...
Aslan Bey,çocukluğumun ve ilk gençlik yıllarımın sırlı kahramanlarından biriydi.İleri ki yıllarda,bu sırlı kahramanlarımın sayısı sür’atle arttı.Bunlar benim için sırlı kahramanlardı.Çünkü onları el yordamıyla ve uzun araştırmalar sonucu buluyordum.Onlardan biri de Kazım Karabekir Paşa idi.Paşa,İsmet İnönü’nün sınıf arkadaşı idi.İsmet Paşa,okulda anlatılanlardandı,bizim neslin aşina olduğu bir ünlü devlet adamıydı.Ama,bir çok cephenin kahramanı olan Kazım Karabekir Paşa,babamın ve dostlarının biraz sakınarak bahsettiği kumandanlarımızdandı.
Babamlar niçin Karabekir Paşa’dan gizli kapaklı bahsederlerdi? Bu tavırlarının sebebini anladığımda,tersyüz edilmiş yakın tarihimizi de anlamaya başlamıştım.Meğer Karabekir Paşa da,onca hizmetinin karşılığı olarak,bir kenara atılmış.Açlığa ve perişanlığa mahkum edilmiş,bebelerine süt bulamayacak duruma düşürülmüş de,evinin bahçesinde yetiştirdiği sebzeleri satarak geçinmeye çalışmış.Sürekli gözetim altında tutulmuş,geleni gideni ve ziyaret ettiği zevat bütünüyle fişlenmiş.Üstelik,evine baskınlar yapılmış,bir ömür biriktirdiği arşivi talan edilmiş,yazılarına el konulmuş,yazdıklarının yayınlanması engellenmiş.Yazdığı kitap mahkemelik olmuş,yasaklanmış.Hatta inanılması zor ama,hayatına bile kastedilmiş;daha da ötesi, bir suikasttan kıl payı kurtulmuş.
Yakın tarihimizin en önemli isimlerinden biri olan Karabekir Paşa’ya yapılanlar ne anlama geliyor sizce?Acaba,onun varlığı neden tehlikeli bulunuyordu?Bu ve benzeri sorular,bize talan edilen tarihi gerçeklerin ip ucunu göstermiyor mu?
Kaldı ki,Karabekir Paşa,bu çektiklerinde yalnız değildi.Benzeri şeyleri yaşamış binlerce insan oldu bu ülkede.
Sadece insan mı?
Bu tarih talanından ,belgeler,kitaplar,camiler
Bu talandan,Çanakkale’nin gazi topları bile kendini kurtaramadı.O muhteşem zaferin şahidi olan bütün hatıra,gereksiz fazlalıklar olarak görülmüş de,hurda demir pahasına satılarak,ortadan kaldırılmış.
Kimdi bu cinayetin failleri?
Hurda kağıt fiyatına,Osmanlı arşivinin bir bölümünü Bulgarlara satanlardı herhalde!
Yapılan, gerçekten müthiş bir devrimdi;yıkan,deviren,alt
İngilizler de,Çanakkale zaferimizden üç yıl sonra,Istanbul’u işgal ettikten hemen sonra Çanakkale’ye gidip o gazi toplardan intikam almışlardı.Adeta, “Siz miydiniz bize o müthiş yenilgiyi yaşatan” dercesine,hırslarını yenemeyerek, dinamitlemişler,patlatmışl
İyi de, onlar İngiliz’di.
Ya içimizdekiler?
Onlar kimdi?
--------------------------
Lozan anlaşmasını imzaladıktan sonra,ülkesinde sıkıştırılan İngiliz Başbakanı’nın sözlerini,Necip Fazıl rahmetliden naklen, hep tekrarlar babam.
“-Hani,artık Türklere hakimiyet hakkı ve özgürlük tanımayacaktık” diye kızan İngiliz Meclisi’ne demiş ki:
“-Biz onlara, her ne kadar bir hakimiyet hakkı verdik, bir devletleri olacak ama,ellerinden bütün manevi dinamiklerini almış bulunuyoruz;daha silkinip kendilerine gelmeleri imkansızdır.Artık hep bize muhtaç ve bağımlı kalmaya mecburdurlar.Artık Osmanlı’nın hayalini bile kuramazlar!”
Artık talan,yalan olmalı,bitip tükenmeli.
Tahrip,tamir edilmeli.
Doğru tarih bilinmeli.
Zira,kendimize gelmenin,özümüze dönmenin ve önümüzü aydınlatmanın başka yolu yoktur.
VEHBİ VAKKASOĞLU
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder